از انگلیسی‌زبانان بومی صحیح‌تر صحبت کنیم

از انگلیسی‌زبانان بومی صحیح‌تر صحبت کنیم: وقتی انگلیسی صحیح و استاندارد را با مکالمات روزمره افراد انگلیسی‌زبان مقایسه می‌کنیم، اختلافات و تفاوت‌های بسیاری را مشاهده می‌کنیم! اغلب افراد در ایالات متحده آمریکا انگلیسی را کامل و عالی صحبت نمی‌کنند، در واقع اغلب اشتباهات رایجی دارند که در دستور زبانی امروزه پذیرفته شده‌اند.

بسیاری از آمریکایی‌های انگلیسی‌زبان قواعد گرامری را رعایت نمی‌کنند، ساختار نادرست جمله را استفاده می‌کنند و اغلب از کلمات به شیوه‌ای غلط استفاده می‌کنند.

“AIN’T”

این کلمه به طور رسمی وجود خارجی ندارد. این کلمه اختصاری غیررسمی و نادرست به جای is not/isn’t، am not، are not/aren’t، have not/haven’t و has not/hasn’t بکار برده می‌شود. (Ain’t عموماً به صورت منفی در منفی درون یک جمله استفاده می‌شود که ما در بخش‌های بعد به آن می‌پردازیم)

برای مثال:

• “If it ain’tbroke, don’t fix it.”
• اگر نشکسته بود نیازی نبود تعمیرش کنی.
• “I ain’tgot no money to pay for that.”
• من هیچ پولی برای پرداخت بابت آن ندارم.
• “They stayed quiet because they ain’tgot nothing to say.”
• اونها ساکت موندن چون چیزی برای گفتن نداشتن.
• “Ain’tnobody got time for that!”
• هیچ‌کس برای اون وقت نداره.

منفی در منفی

در زبان انگلیسی یک منفی در منفی مانند قاعده آن در ریاضیات نیست که نتیجه ترکیب دو منفی در هم مثبت شود. حاصل منفی در منفی در زبان همچنان منفی است! در گرامر زبان انگلیسی زمانی که یک جمله یا عبارت منفی دو عنصر منفی در خودش جای دهد می‌گویند منفی در منفی. نحوه جمله‌بندی این عبارات به نظر صحیح نمی‌آید اما استفاده از آن‌ها بسیار مرسوم است و به همین علت، در زبان انگلیسی روزمره پذیرفته شده‌اند. حتی گاها پیش می‌آید که شما به سه عنصر منفی در یک جمله نیز برخورد داشته باشید!

 WAS در مقابل WERE

برای مثال،  “If I were you, I’d study English more.” (اگر من جای تو بودم، بیشتر انگلیسی مطالعه می‌کردم). این روش گرامری صحیح برای گفتن این جمله است. با این وجود، احتمالاً با افرادی روبرو شوید که به جای استفاده از این جمله، جمله زیر را بکار می‌برند: “If I was you, I’d study English more”. شما کدام مورد را استفاده می‌کنید؟ کاربرد هر یک از این دو جمله بستگی به موقعیتی دارد که در آن قرار دارید. در موقعیت‌های معمول روزمره، استفاده از Was مسئله چندان مهم و بغرنجی نیست؛ اما اگر در یک محیط تخصصی حضور داشته باشید بهتر است از قواعد گرامری پیروی کرده و از were استفاده کنید.

WHOM در مقابل WHO

 کلمه Whom دیگر محبوبیت سابق را ندارد. با این حال، باید موقعیت‌هایی که استفاده از این کلمه در آن‌ها مناسب است را بدانید. برای مثال، یک راه عمومی و مرسوم برای ارجاع به یک شخص ناشناس در نامه‌ها این است: “To whom it may concern.”  (خطاب به شخصی که موضوع نامه به او مرتبط می‌شود). مثالی دیگر، “To whom did you send that text?” (متن رو برای چه کسی ارسال کردید؟). این جمله شاید به لحاظ گرامری صحیح باشد، اما امروزه اغلب افراد از این روش استفاده نمی‌کنند. احتمالاً بیشتر با این حالت برخورد خواهید داشت:  “Who did you send that text to?” که دو برابر غلط است چرا که علاوه بر استفاده نادرست از WHO سؤال با حرف اضافه to نیز پایان یافته است.

 Good در مقابل Well

این یکی از اشتباهات رایج است که افراد انگلیسی‌زبان به شکل روزمره مرتکب می‌شوند. زمانی که کسی از شما سؤال می‌کند “How are you doing?” (چیکارا می‌کنی؟)، روش صحیح برای پاسخ به این سؤال به این شکل است “I’m well, thanks!” (خوبم، ممنون!). با این حال آمریکایی‌ها متفقاً از این عبارت برای جواب استفاده می‌کنند: “I’m good, thanks!” . well یک قید است و good یک صفت است. از بین دو جمله ذکر شده یکی صحیح است اما هر دو آن‌ها پذیرفته شده‌اند و بکار می‌روند.

 Who در مقابل That

قاعده عمومی این است که who برای افراد و that برای اشیاء بکار می‌رود. با این وجود، افراد همیشه این دو کلمه را به جای هم بکار می‌برند. برای مثال “The lady that works at the post office is so nice” (خانمی که در اداره پست کار می کنه خیلی مهربون و خوبه) باید به این صورت گفته بشه “The lady who works at the post office is so nice” .

افعال تابع

افراد انگلیسی‌زبان همواره حالت‌های تابع یا شرطی را فراموش می‌کنند. برای مثال، “It’s important that he studies a lot for the test”  (خیلی مهمه که او برای این آزمون مطالعه زیادی داشته باشه) در حقیقت یک جمله اشتباه است. روش صحیح گفتن آن به این شکل است: “It’s important that he study a lot for the test.”

Which  در مقابل That

Which عموماً برای ارائه اطلاعات غیرضروری بکار برده می‌شود. That برای دادن اطلاعات ضروری استفاده می‌شود. به عنوان مثال، جمله

“My dress that has flowers printed on it is from that new boutique on Main Street,”

لباسم که طرح گل روش چاپ شده رو از بوتیک جدیدی که در خیابان اصلی باز شده خریدم.

می‌خواهد اطلاعاتی در مورد لباس به شنونده بدهد، احتمالاً به این دلیل که چندین نمونه لباس وجود دارد و توضیحِ داده شده مشخص‌کننده یک شاخصه تعیین‌کننده لباس هدف است. اگر گفته می‌شد

“My dress, which has flowers printed on it, is from the new boutique on Main Street”

اشاره به یک ویژگی خاص لباس است اما نشان نمی‌دهد که لباس دیگری نیز وجود دارد. Which یک عضو غیرضروری است چرا که می‌توان آن بخش از جمله که بین دو علامت ویرگول قرار دارد را حذف کرد و همچنان انسجام جمله برقرار باشد.

Whether  در مقابل If

“I don’t know whether I should have pizza or tacos for lunch. (نمی دونم برای نهار باید پیتزا سفارش بدم یا تاکو). اجازه ندهید گرسنگی شما را از مکالمه صحیح باز دارد! Whether در این جمله درست استفاده شده است. با این حال، قطعاً این جملات نیز به گوشتان می‌خورد: “I don’t know if I should have pizza  or tacos for lunch”. هرچند این مورد استفاده 100% صحیح نیست اما همچنان بسیار رایج است.

Past در مقابل Past Participle

این دو مورد به سادگی منجر به گیج شدن و سردرگمی حتی افراد انگلیسی‌زبان نیز می‌شود. برای مثال:

“He’s drank two beers ? already and it’s not even 4 PM.

هنوز ساعت 4 بعد از ظهرم نشده او تا الآن 2 تا آبجو خورده.

این فرد باید دست از نگرانی برای نوشیدن دیگران برداشته و بر روی گرامرش تمرکز کند! استفاده از فعل نوشیدن drink برای افراد انگلیسی‌زبان نیز راحت نیست، چرا که شکل صحیح این فعل در جمله باید می‌بایست Drunk باشد و افراد معمولاً به درستی از آن استفاده نمی‌کنند چرا که نمی‌خواهند این حس را القا کنند که فرد مست و سرخوش است.

متون گزارشی

متن گزارشی به حالتی گفته می‌شود که شما در مورد آنچه شخص دیگری گفته یا انجام داده است صحبت می‌کنید و مشغول گزارش آنچه اتفاق افتاده به شخص یا گروهی دیگر هستید. برای نمونه، اگر دوست من سوفیا بگوید “ I am sick” و من بخواهم در مورد آنچه او گفته است برای شما صحبت کنم، خواهم گفت “My friend Sofia said she was sick” (دوستم سوفیا گفت مریضه). این جواب غلط است! راه صحیح برای آنکه بگوییم او چه گفته است: “My friend Sofia said that she is sick.”. مکالمه‌ای که من با سوفیا داشتم در گذشته نبوده بلکه او در حال حاضر نیز بیمار است و بنابراین وضعیت او باید در زمان حال ادامه داشته باشد.

 Less در مقابل Fewer

 آیا تاکنون به مغازه سبزی فروشی در آمریکا رفته‌اید تا با علامت بالای صندوق روبرو شوید که می‌گوید  “10 Items or Less“ (10 آیتم یا کمتر)؟ متأسفانه، بسیاری از مغازه‌های میوه‌فروشی باید سری به قواعد گرامری بزنند! فرم درست این است که بگوییم  “10 Items or Fewer”، اما خب خیلی بعید است که این مغازه‌دارها علائمشان را تغییر دهند. یک راه ساده برای به خاطر سپردن این تفاوت‌ها این است که Less برای اسامی غیر عددی (مانند “Could you put less sugar in my drink, please? I don’t like it too sweet”- میشه شکر کمتری توی قهوه‌ام بریزین لطفاً، خیلی شیرین دوست ندارم) و Fewer برای اسامی عددی (مانند “If you need a dozen cookies for the party, you shouldn’t have fewer than 12!”- اگر برای مهمانی نیاز به دو جفت شیرینی داشته باشید تعدادشون نباید کمتر از 12 باشه!) به کار برده می‌شود.

 They’re در مقابل Their

املا و آپاستروف محل مناقشه بسیاری از آمریکایی‌هاست. به نظر می‌رسد برخی افراد اهمیتی به این تفاوت‌ها نمی‌دهند، اما شما قطعاً باید اهمیت بدهید! They’re حالت اختصاری they are می‌باشد و their، ضمیر مالکیت است که تلفظ این دو مشابه است اما معانی آن‌ها کاملاً متفاوت است!

You’re در مقابل Your

همچنین، You’re حالت اختصاری you are می‌باشد و your ضمیر مالکیت است که دو کلمه کاملاً متفاوت‌اند هر چند که تلفظ آن‌ها یکسان است! به آپاستروف ها دقت کنید و حتماً سعی کنید آن‌ها را در جای درست بکار ببرید.

Every Day در مقابل Everyday

Every Day به معنای هر روز است. برای مثال، “I go jogging every day” (من هر روز میدوم). Everyday یک صفت است. مثلاً، “Pots and pans are everyday items you’d find in a kitchen.” (دیگ و تابه آیتم‌هایی هستند که هر روز در آشپزخانه می‌بینید).

Actually، Literally و Like

آیا زمانی که چیز اشتباهی بیش از اندازه استفاده شود می‌توان گفت واقعاً اشتباه است؟ هر سه کلمه بالا به شکل کاملاً نادرستی توسط افراد انگلیسی‌زبان بسیاری در ایالات متحده آمریکا بکار برده می‌شوند. Actually که یک قید است بر واقعیت‌های یک موقعیت تأکید دارد و معمولاً به عنوان یک کلمه ندا یا انتقال بکار برده می‌شود. Literally نیز قیدی است که برای تأکید بر معنای واقعی یا صحت چیزی استفاده می‌شود، این روزها به عنوان کلمه تشدیدکننده به وفور بکار می‌رود. Like که معانی زیادی دارد و در زبان انگلیسی استفاده می‌شود، این روزها به شدت به عنوان یک کلمه تشدیدکننده، کلمه انتقال و پرکننده بکار برده می‌شود. هرچند این کلمات در انگلیسی روزمره به شکل اشتباه استفاده می‌شوند، مطمئن شوید که حتماً از استفاده صحیح آن‌ها اطلاع داشته باشید و در مکالمات معمول روزمره‌تان با کمترین حالت ممکن از آن‌ها استفاده کنید.

 Me در مقابل I

برای مثال، “Me and my friend Sofia went to the movies last night.” (من و دوستم سوفیا دیشب برای دیدن فیلم‌ها رفتیم)، غلط است. کلمه me هرگز نباید به عنوان فاعل استفاده شود. همچنین “I” باید همیشه پس از نام بردن سایر اشخاص نیز بکار برده شود. (شما هرگز نمی‌گویید “I and my friend Sofia went to the movies last night,” ). “Me” برای مفعول مستقیم استفاده می‌شود. مثلاً  “Sofia gave me the book” یا “Sofia gave the book to me” (سوفیا کتاب رو داد به من).

Lay در مقابل Lie

“I’m going to go lay down and take a nap”  (من یکم دراز می‌کشم و یه چرتی می‌زنم) باید به این صورت استفاده شود “I’m going to go lie down and take a nap” . افراد اغلب این دو فعل را قاطی می‌کنند چرا که بیشتر شبیه فعل drink است که در بالا گفته شد، فعل lie نیز تلفظی شبیه کلمه‌ای که برای عدم صداقت استفاده می‌شود (و املای یکسانی نیز دارد) دارد. هیچ‌کس دوست ندارد یک دروغ‌گو باشد! بنابراین بسیاری تصمیم می‌گیرند نسخه اشتباه را استفاده کنند. به عنوان مثال، شما می‌توانید تلفنتان را روی میز قرار دهید (lay)، یا کنار ساحل روی یک حوله دراز بکشید (lie).

Farther  در مقابل Further

 این مورد به سادگی ممکن است اشتباه شود- تنها تفاوت آن‌ها در یک حرف است! اما به همین نسبت راه ساده‌ای برای به خاطر سپردن تفاوت میان آن‌ها نیز وجود دارد: Farther برای فواصل فیزیکی و قابل ‌اندازه‌گیری است و further برای فواصل ذهنی و استعاره‌ای است.

برای مثال:

• “If we travel one mile farther, we’ll be at the U.S./Mexico border.”
• اگر یک مایل جلوتر بریم، به مرز مکزیک و ایالات متحده آمریکا خواهیم رسید.
• “We should research this topic furtherbefore we make a decision.”
• باید پیش از آنکه تصمیم‌گیری کنیم در مورد این موضوع بیشتر تحقیق کنیم

Affect  در مقابل Effect

به صورت خلاصه، affect اغلب به عنوان فعل استفاده می‌شود و effect به عنوان فعل استفاده می‌شد. To affect به معنی تغییر دادن یا تفاوت ایجاد کردن است.

برای مثال:

• “The weather reporter said that the pollen count this year will significantly affectpeople’s allergies.”
• گزارشگر آب‌وهوا اعلام کرد که ریزگردهای امسال تأثیر بالقوه‌ای بر آلرژی افراد خواهد داشت.
• “Sneezing and watery eyes are common effectsof seasonal allergies.”
• عطسه کردن و چشمان اشک‌آلود عوارض آلرژی‌های فصلی هستند.

 IS در مقابل Are

ایجاد تمایز بین این دو کلمه ساده است! Is با نهادهای مفرد استفاده می‌شود در حالی که are برای نهادهای جمع بکار می‌رود.

برای مثال:

• “Here isour newest lesson on phrasal verbs.”
• در اینجا جدیدترین درس‌های مربوط به افعال مرکب ارائه شده است.
• “Here areour top three lessons on phrasal verbs.”
• در اینجا سه مورد از بهترین درس‌های مربوط به افعال مرکب ارائه شده است.

یادتون نره که سایت کپسول در تمامی مراحل یادگیری تا تسلط کامل بر زبان انگلیسی با مدرسانی مجرب همراه شما خواهد بود و شما در این مسیر تنها نخواهید بود. پس با ما همراه باشید و از یادگیری زبان انگلیسی لذت ببرید. اگر دوست دارید با سایت کپسول و نحوه عملکرد اون بیشتر آشنا بشید در ادامه این مقاله نیز همراه ما باشید.

مختصری درباره سایت کپسول

برای آموزش زبان انگلیسی از راه دور و بصورت مجازی حتماً همین امروز در سایت کپسول زبان ثبت‌نام کنید و خیلی راحت و سریع بر این زبان شیرین و جهانی مسلط شوید.

برای اولین بار در حوزه آموزش زبان انگلیسی، روشی را ابداع کرده‌ایم که در آن تمام محتوای آموزشی و درس‌ها به لقمه‌های کوچک تقسیم ‌شده‌اند که باعث می‌شوند یادگیری این زبان شیرین راحت‌تر و سریع‌تر باشد.

آموزش لقمه‌ای، روشی است که در آن مطالب و قواعد زبان انگلیسی به صورت لقمه‌های کوچک (دروس 3 تا 5 دقیقه‌ای) برای زبان‌آموزان طراحی شده‌اند تا بتوانند به ‌راحتی مطالب را بیاموزند و به خاطر بسپارند. این تفکر در تمامی بخش‌های آموزشی کپسول دیده می‌شود. همچون یک پرس غذا که می‌بایست برای خورده شدن به لقمه‌های کوچک‌تر تقسیم گردد، محتوای سنگین و گسترده زبان انگلیسی می‌بایست هوشمندانه، به اجزا کوچک تقسیم گردد تا قابل دریافت و یادگیری باشد. این همان روشی است که در متد آموزشی کپسول در تمامی مهارت‌های شش‌گانه شامل: شنیدن، مکالمه، خواندن، نوشتن، واژگان و ساختار جملات به بهترین نحو انجام شده است. هر درس حاوی اطلاعات گوناگونی در قالب نوشته، عکس، فیلم و صوت می‌باشد و هر مطلب با ساده‌ترین حالت ممکن توسط مدرسین باتجربه زبان انگلیسی برای شما زبان‌آموزان گرامی بیان می‌شود.

همراهی گام به گام و ارزیابی مستمر توسط مدرسین پشتیبان کپسول و نیز تست‌های آنلاین در پایان هر ترم به شما این اطمینان را می‌دهد که تمامی مطالب هر ترم را به خوبی فرا گرفته‌اید. ما به شما اطمینان می‌دهیم تا زمانی که همه محتوای دروس را نیاموخته‌اید و تائید مدرس پشتیبان خود را دریافت نکرده‌اید قادر نخواهید بود به ترم بعد ورود کنید.

تاکنون بیش از هزاران نفر به کمک کپسول و با رضایت کامل زبان انگلیسی را فرا گرفته‌اند. پس با خیال راحت موبایلتان را در دست بگیرید و انگلیسی بیاموزید. ما به شما ضمانت می‌دهیم در صورت عدم رضایت شما در هر مرحله از زبان‌آموزی حتی در پایان دوره، پول شما را بازمی‌گردانیم.